انيشتن براي رفتن به سخنراني ها و تدريس در دانشگاه، از راننده مورد اطمينان اش كمك مي گرفت. راننده وي نه تنها ماشين اورا هدايت مي كرد، بلكه هميشه در طول سخنراني ها در ميان،شنوندگان حضور داشت.
انيشتن، سخنراني مخصوص به خود را انجام مي داد و بيشتر اوقات راننده اش، بطور دقيقي آنها را حفظ مي كرد.
يك روز انيشتن در حالي كه در راه دانشگاه بود، باصداي بلند در ماشين پرسيد:چه كسي احساس خستگي مي كند؟
راننده اش پيشنهاد داد كه آنها جايشان را عوض كنند و او جاي انيشتن سخنراني كند،سپس انيشتن بعنوان راننده او را به خانه بازگرداند.
عدم شباهت آنها مسئله خاصي نبود.انيشتن تنها در يك دانشگاه استاد بود، و در دانشگاهي كه وقتي براي سخنراني داشت، كسي او را نمي شناخت و طبعا نمي توانست او را از راننده اصلي تمييز دهد.
او قبول كرد، اماكمي ترديد در مورد اينكه اگر پس از سخنراني سوالات سختي از راننده اش پرسيده شود، او چه پاسخي خواهد داد، در درونش داشت..به هر حال سخنرانی به نحوی عالی انجام شد ولی تصور انشتین درست از آب در امد.دانشجویان در بایان سخنرانی انشتین جعلی شروع به مطرح کردن سوالات خود کردند....!!!!!!!!در این حین راننده باهوش گفت:سوالت به قدری ساده هستند که راننده من هم میتواند به آن باسخ دهد!!سبس انشتین از بین حضار بلند شد وبه سوالات به راحتی جواب داد به گونه ای که همه حضار شگفت زده شدند!!!!!!!!!!
نظرات شما عزیزان: